Patellofemoral instabilite, diz eklem yaralanmalarından biridir ve patellanın lateral femoral kondil üzerinden atlayarak laterale disloke olması sonucunda ortaya çıkar. Bu durum, patella eklem yüzündeki kıkırdakta ve patellayı destekleyen medialdeki yumuşak dokularda yaralanmaya neden olabilir. Patellofemoral çıkığın görülme sıklığı 2-74/100000 olarak belirtilmektedir ve genellikle çocuk ve adolesan yaş grubunda daha sık görülür. Bu yaralanmanın önemli bir nedeni, hastalarda tekrarlayan instabilite oluşabilmesidir. İlk patella çıkığı sonrasında tekrar çıkık gelişme oranı %44-70 arasında değişmektedir. Patellofemoral çıkığın başlıca risk faktörleri arasında kadın cinsiyet, patellofemoral displazi, patella alta, artmış femoral anteversiyon ve bilinen aile öyküsü bulunmaktadır. Patellofemoral eklem, kemik yapı ve medialdeki yumuşak doku kompleksleri tarafından stabil tutulmaktadır. Trohlear displazi, patellofemoral instabiliteye neden olabilir ve Dejour sınıflaması bu durumu tanımlamak için kullanılmaktadır. Tedavi yöntemleri arasında patellofemoral eklemin medialindeki yumuşak dokulara yönelik cerrahi teknikler bulunmaktadır. Hastaların klinik değerlendirmesinde yaralanmanın mekanizması, aktivite kapasitesi ve semptomların başlangıç zamanı sorgulanır. Patellofemoral instabilite, uygun tedavi yöntemleriyle kontrol altına alınabilir ve tekrarlayan instabilite riski azaltılabilir.(AI)