Talus boyun kırıkları, ortopedi ve travmatoloji hekimlerini zorlayan kırıklardır. Talusun anatomik yapısı ve kan akışı, bu kırıkların tedavi ve sonuçlarını etkileyen önemli faktörlerdir. Talusun yüzeyinin büyük bir kısmı kıkırdakla kaplıdır ve stabilitesini osseoz komşuları ve ligamentöz yapılar sağlar. Talusun arteryel beslenmesi ise posterior tibial arter, anterior tibial arter ve peroneal arter tarafından sağlanır. Talus boyun kırıklarının oluşum mekanizması genellikle dorsifleksiyon ve aksiyel yüklenme ile anterior plafonda impaksiyondur. Bu kırıklar genellikle rotasyonel mekanizmaya ve medial malleol impaksiyonuna da sahiptir. Hawkins ve Canale'nin sınıflamasına göre, talus boyun kırıkları tip I'den tip IV'e kadar sınıflandırılır. Tip I kırıklar minimal deplase kırıkları içerirken, tip II kırıklar deplase ve subtalar eklemde sublukse veya çıkığı içerir. Tip III kırıklar ise tibiotalar dislokasyonun bulunduğu kırıklardır. Tip IV kırıklar ise tibionaviküler çıkığın eşlik ettiği yaralanmalardır. Bu sınıflama, kırığın tedavi ve sonuçlarına yönelik rehberlik sağlar. Talus boyun kırıkları, komplikasyonları ve fonksiyonel sonuçları nedeniyle dikkatli bir yaklaşım gerektiren kırıklardır.(AI)