Bu çalışma, Dr. Ömer Korkmaz tarafından kaleme alınan \"Usul Hukukunda Karşıt Delillerin Tercihi (Mîzânü’l-müdde‘iyeyn Örneği)\" adlı kitabın önsözünde yer alan bilgileri içermektedir. Kitap, Osmanlı döneminde tercîhu’l-beyyinât literatürüne katkı sağlayan Esîrîzâde Abdülbâkî Efendi'nin hayatı, eserleri ve özellikle \"Mîzânü’l-müdde‘iyeyn Fî İkâmeti’l-Beyyineteyn\" adlı risalesi üzerine odaklanmaktadır.Öncelikle, Osmanlı Devleti'nde ilmî tahsilini tamamlayan İslam âlimlerinin genellikle fetva, kaza (yargı) ve tedris (eğitim) alanlarında görevlendirildiği belirtilmektedir. Bu nedenle, Osmanlı âlimlerinin yazdığı eserlerin çoğunun bu üç görevi yapan meslek sahiplerine yardımcı olacak nitelikte olduğu ifade edilmektedir.Esîrîzâde Abdülbâkî Efendi'nin hayatı ve eserleri incelenerek, özellikle \"Mîzânü’l-müdde‘iyeyn Fî İkâmeti’l-Beyyineteyn\" risalesi üzerinde durulmaktadır. Bu risalede, iki kişinin aynı mala sahip olduğunu iddia ederek yargı önüne geldiklerinde hangi delilin tercihe şayan olduğu konusu ele alınmaktadır.Kitapta ayrıca, Hanefî mezhebinde fetva usûlü, zilyed ve hâric kavramları gibi konuların yanı sıra risalede yer alan bazı kavramlar da açıklanmaktadır.Bu çalışma, Esîrîzâde Abdülbâkî Efendi'nin tercîhu’l-beyyinât literatürüne katkısını ve özellikle \"Mîzânü’l-müdde‘iyeyn Fî İkâmeti’l-Beyyineteyn\" risalesinin önemini vurgulamaktadır.(AI)