Bu makalede, iletişimin bireyin sosyal yapıya dahil olma, kendini ifade etme ve kendini tanımlama sürecinde önemli bir rol oynadığı vurgulanmaktadır. İnsanlık, iletişim aracılığıyla sadece diğer insanları ve çevresini etkilemekle kalmamış, aynı zamanda hayatta kalabilmek için belirli kurallar ve değerler oluşturarak sosyal ve kültürel kurumlar yaratmıştır. İletişim aracılığıyla geleneklerini ve kültürel kimliklerini koruyarak, yeni fikirlerini ve değerlerini yayma fırsatı da bulmuşlardır.İletişim, insanların sosyal gerçekliği kolektif olarak oluşturduğu ve düzenlediği bir süreç olarak tanımlanabilir. İnsanlar semboller kullanarak bilgi, fikir, duygu ve becerileri iletişim kurarak paylaşır; bilgiyi oluşturmak ve karşılıklı anlayışa ulaşmak için birbirleriyle bilgi paylaşımı yaparlar. Bu noktadan hareketle, spor takımlarında da katılımcıların (sporcular, antrenörler, ebeveynler, yöneticiler vb.) etkili bir iletişim sürecine sahip olması beklenir. Spor takımlarında iletişimin başarıyı elde etme ve istenen performansı ortaya çıkarma konusunda önemli olduğu söylenebilir.Antrenör ve sporcu arasındaki ilişki, sporcunun fiziksel ve psikososyal gelişiminde önemli bir rol oynar. Spor ve fiziksel aktivite, başkalarının varlığına bağlı olarak gerçekleştirilen bir başarı süreci olarak görülebilir. Iso-Ahola (1995) tarafından ortaya atılan teorik yapıya göre, spor performansı kişisel (başa çıkma) ve kişilerarası (antrenör-sporcu ilişkisi) faktörlere bağlı olarak ortaya çıkacaktır. Iso-Ahola'ya (1995) göre, spor başarısını artırmak için hem kişisel hem de kişilerarası faktörlerin geliştirilmesi gerekmektedir.Bu bağlamda, antrenörlük süreci, sporcularda keyif, özsaygı ve performans başarılarının belirlenmesinde önemli olabilir. Yarışmaya dayalı sporlarda performans başarısını elde etmede antrenör ve sporcu arasındaki ilişkinin belirleyici olduğu bilinmektedir. Spor ortamında, hem sporcular hem de antrenörler karşılıklı olarak birbirlerine bağımlı olabilir. Sporcu açısından bu bağımlılık, antrenörün yetkinliği, bilgisi ve deneyiminden faydalanmayı içerirken; antrenör açısından da bu durum, yetkinliğini ve becerisini sporcu aracılığıyla performans ve başarıya aktarma ihtiyacını ortaya koyar. Bu nedenle, sporcular ve antrenörler ikili olarak profesyonel bir ilişki veya ortaklık geliştirebilirler ve bunun için ihtiyaç duyarlar.(AI)