Karaciğer nakli, son dönem karaciğer yetmezliği olan hastalarda tek tedavi seçeneğidir. Batı ülkelerinde son 20 yılda en sık görülen karaciğer nakli endikasyonları arasında Hepatit C virüsü (HCV) ilişkili siroz ve alkol kaynaklı siroz yer almaktadır. Bunun yanı sıra Hepatit B'ye bağlı siroz, hepatosellüler kanser, non-A, non-B hepatitler, biliyer hastalıklar ve bazı metabolik hastalıklar da karaciğer nakli endikasyonları arasında sayılabilir. Son yıllarda non-alkolik steatohepatitlerin ve hepatosellüler kanserin artmasıyla birlikte, karaciğer nakli endikasyonları arasında ikinci sırayı almıştır. Karaciğer nakli tekniklerindeki gelişmeler, immünsupresyon tedavilerindeki yenilikler ve rekürren hastalıkların önlenmesindeki ilerlemeler sayesinde organ sağ kalımı ve hasta sağ kalımı önemli ölçüde artmıştır. Ancak kadavra donörlerin yetersizliği nedeniyle bekleme listesindeki ölüm ve listeden çıkarılma oranları artmaktadır. Bu nedenle canlı vericili nakil, kadavra donörlerin yetersiz olduğu ülkelerde önemli bir çözüm yöntemi olarak ön plana çıkmaktadır. Viral hepatitler, karaciğer nakli endikasyonlarının yanı sıra nakil öncesi ve sonrası profilaksi ve tedavileriyle de önemli bir yer tutmaktadır. Hepatit B virüsü (HBV) enfeksiyonu, dünya genelinde hala en önemli karaciğer hastalığı nedenidir. HBV enfeksiyonu olan hastalarda karaciğer sirozu ve hepatosellüler karsinom gibi ciddi karaciğer hastalıkları gelişebilir. HBV enfeksiyonu, karaciğer nakli endikasyonlarının başında gelmektedir. Son yıllarda antiviral ilaçların geliştirilmesiyle birlikte, HBV enfeksiyonlu hastalarda nakil öncesi ve sonrası tedavilerde önemli gelişmeler yaşanmıştır. HBV enfeksiyonlu hastalarda nakil endikasyonları genellikle hepatosellüler karsinom, dekompanse karaciğer sirozu, akut karaciğer yetmezliği veya fulminan hepatit olarak belirlenir.(AI)