Son yıllarda yapılan klinik araştırmalarla birlikte vestibüler hastalıkların tanısı ve tedavisi daha kolay hale gelmiştir. Vestibüler hastalıklar genellikle osilopsi, rotatuar vertigo ve sersemlik gibi belirtilerle kendini gösterir. Normal şartlarda beyin sapındaki vestibüler çekirdeklerde simetrik tonik afferent aktivite bulunur. Baş pozisyonunun değişmesi veya başın çevrilmesi gibi stimuluslar vestibüler sistemde harekete neden olur. Bu hareketler vestibüler sensöriyel epitelle algılanır ve her vestibüler sinirde tonik nöral aktivitede artış veya azalışa yol açar. Periferik vestibüler hastalıkların belirtileri yerçekimi ve baş hareketlerine bağlı olarak değişebilir. Bu hastalıkların tanısı ve takibi genellikle nistagmus değişiklikleriyle yapılır. Periferik vestibüler hastalıklar arasında en sık görülenler benign paroksismal pozisyonel vertigo, Meniere hastalığı, vestibüler nörinit, bilateral vestibulopati, vestibüler paroksismi ve süperior semisirküler kanal dehissansı sendromudur. Uluslararası Baş ağrısı Topluluğu ve Barany Topluluğu vestibüler hastalıkların sınıflandırmasını yapmaktadır. Periferik vestibüler hastalıklar akut başlangıçlı, dalgalanmalı seyirli ve kronik sendromlar olarak üç gruba ayrılır. Belirti ve bulgular ile nistagmus şekli periferik vestibüler hastalıklarda santral vertigodan farklılık gösterebilir. Benign paroksismal pozisyonel vertigo en sık görülen periferik vestibüler hastalıktır.(AI)