Atıf Sayısı :
Karpal instabiliteler; el ve el bileği anatomisini oluşturan beş adet metakarp, 8 adet karpal kemik ve 2 adet önkol kemiğinin oluşturduğu anatomik yapıların, hareketlerinde ortaya çıkan semptomları ve yaralanmaları içeren, karmaşık, tartışmaların sürdüğü ve tedavi algoritmalarının tam olarak tanımlanamadığı bir el cerrahisi konusudur. 19. yüzyılın başlarında radyolojinin keşfiyle beraber karpal kemik dizilimindeki bozuklular anlaşılmaya başlamıştır. Karmaşık eklem ve bağ dengesinde oluşan bozukluklar ilk olarak araştırmacılar Dobyns, Linscheid, Gilford, Fisk ve Taleisnik tarafından ortaya konmuştur. Dobyns ilk olarak 1967 yılında instabiliteden bahsetmiş ve Linscheid tarafından kullanımını yaygınlaştırmıştır. Stabilite; bahsi geçen el, el bileği ve önkol kemiklerinde hareketle beraber bağ dengesinin ve kemikler arası açı dengesinin korunabilmesi ve hastada şikayet oluşmamasıdır. Bu bağlamda instabilite öncelikle hastada bir şikayet oluşturmalıdır. Aynı zamanda bu oluşan şikayetin metacarp, karpal bölge kemikleri ve el bileği ekleminde kemik ve bağ yaralanmasını içeren, hareketle veya hareketsiz olarak ortaya çıkabilen anormal dizilimini içermelidir. Bu kemik ve bağlardan kaynaklı ortaya çıkan yük aktarımı ile karpal bölgede ortaya çıkan sorunlara genel olarak karpal instabilite denir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
