Anal fissürler, anal mukozanın, yani anoderm'in yırtılmasıdır. İlk olarak 1934 yılında Lockhart-Mummery tarafından tanımlanmıştır. Tüm ırklarda proktolojik muayenelerin yaklaşık %10-15'ini oluşturur. Anal fissürlerin yaşam boyu insidansının yaklaşık %11 olduğu tahmin edilmektedir ve erkekler ve kadınlar eşit risk altındadır. Aşırı ağrı ve sıklıkla kanama yapabilirler. Akut anal fissürler <6 hafta sürerken, kronik fissürler >6 hafta sürer. Birçok anal fissürün altta yatan bir nedeni olmasa da, ikincil nedenler de araştırılmalıdır. Anal fissürler etkili bir şekilde tedavi edilmezse, nüks, enfeksiyon veya apseler gibi komplikasyonlara yol açabilir. Ayrıca, hastaların yaşam kalitesini düşürür ve dışkılama kaçınmalarına neden olduğu için dışkının sertleşmesine yol açabilir. Sertleşmiş dışkılar, dışkılama sırasında yırtığın tekrarlanmasına neden olarak kısır döngünün devam etmesine yol açar. Anal fissürlerin tam olarak neden olduğu henüz net değildir, ancak anal fissürler bir bozukluğa bağlı değilse, başlatıcı faktörün özellikle sert veya büyük dışkıların geçişinden kaynaklanan anoderm travması olduğu düşünülmektedir. İç anal sfinkterin tonusunun artması, fissürlerin kronik hale gelmesine neden olur. Bu değişiklikler anal tonusun patolojik olduğunu ve lokal anestezik uygulamasından sonra bile devam ettiğini göstermektedir. Ancak, cerrahi sfinkterotomi sonrasında normale döner. Artan iç sfinkter tonusu, fissürün iyileşmesini engelleyen lokal iskemiye neden olur. Anoderm, inferior rektal arterlerin dalları tarafından beslenir ve anoderm perfüzyonu, iç sfinkterin tonuyla ters orantılı olduğu bulunmuştur.(AI)