Miyokard infarktüsü sonrası gelişen ventriküler septal defekt, interventriküler septumun iskemik nekrozu ve perforasyonu ile karakterize bir durumdur. Bu durum, nadir görülse de yüksek mortaliteye sahiptir. Ventriküler septumun rüptürü, hastaların yaklaşık olarak %1-3'ünde meydana gelirken, gelişen tedavi yöntemleri ve revaskülarizasyon tekniklerinin ilerlemesiyle bu oran %0.17-0.31'e düşmüştür. PMİ-VSD, koroner arter hastalığı ile ilişkili olarak otopsi çalışmalarında ve patofizyolojik çalışmalarda tanımlanmıştır. İlk başarılı cerrahi onarım 1956 yılında bildirilmiştir. Cerrahi tekniklerin gelişmesi ve preoperatif ve postoperatif yaklaşımların iyileşmesi ile birlikte hastaların mortalitesinde azalma görülmüştür. Ancak, nekroza giden miyokardın daha dayanıklı onarım için operasyonun mümkün olduğunca ertelenmesi gerektiği inancı, akut dönemi atlatan hastalarda daha yüksek mortaliteye yol açmaktadır. Bu nedenle, erken cerrahi müdahalenin daha faydalı olabileceği önerilmektedir. PMİ-VSD'nin gelişme zamanı ve görünümü, koroner arterlerin tamamen tıkanması sonucu transmural bir enfarktüs oluşmasıyla ilişkilidir. PMİ-VSD'nin belirleyici faktörleri, defektin büyüklüğü ve geçirilmiş infarktüsün büyüklüğüdür. Sol ventrikül yetmezliği anterior septuma ait defektle ilişkilidirken, sağ ventrikül yetmezliği daha çok posterior defektle ilişkilidir.(AI)