Anadolu’nun doğusu başta olmak üzere bölgedeki beylikleri
bir araya getirerek MÖ 9-7. yüzyıllarda önemli bir devlet kuran Urartular
(Bianili), hayvancılık ve hayvancılığa dayalı bir tarımsal yaşam tarzını
benimsemiştir. Urartular ile artık devlet kontrolünde kentler kurulmaya
başlanmış, madencilikte demirin yoğun olarak kullanımı ile taş işçiliği
dolayısıyla mimari gelişmiştir. Doğu Anadolu’nun tarihî devirlere geçmesi,
Anadolu’nun diğer bölgelerinden çok daha sonra Urartu yazısıyla gerçekleşmiştir.
Seramikte seri üretime yönelik çömlekçi çarkının kullanımı, gelişmiş fırınlama
teknikleri, bronz, demir eşyalar, aletler, silahlar ile çeşitli madenlerden
takılar Urartu ile bölgeye kazandırılan yeniliklerdendir. Doğu Anadolu’nun
zorlu coğrafi şartları ve iklimine rağmen Doğu Anadolu’nun dönüşümünde ve
gelişiminde en önemli siyasi unsuru Urartu Devleti sağlamıştır. Urartu’nun bu zorlu coğrafya ve siyasi atmosferde var olmak
için verdiği mücadeleyle birlikte kazandırdığı yenilikler Urartu’nun MÖ 7
yüzyılın ikinci yarısındaki muhtemel yıkılışına kadar bölge için öncü olmuştur.
Urartu sonrası halkın durumu tam olarak bilinmemekle birlikte Urartu’nun
mimari, tarım, sulama, seramik gibi konularda oluşturduğu yeniliklerin devam
ettirilemediği görülmektedir. Urartu sonrası halkın güvenlik kaygılarının ön
plana geçtiği ve kültürel geleneği devam ettiremediği veya kuzeye doğru bir göç
gerçekleştirerek kültürlerini kaybettikleri düşünülmektedir. Buna rağmen yol,
savunma yapıları, madencilik, mimari ve özellikle de su yapılarında ulaşılan
seviye, doğunun sonraki toplumlarına Urartu’nun bıraktığı en önemli
miraslardandır.
Kitap Adı:
Eski Çağ Tarihi Ve Uygarlıkları
Atıf Sayısı :
