Papovavirüsler iki ayrı ailede incelenmektedir:
Papillomaviridae ve Polyomaviridae. Papovavirüsler küçük, zarfsız, ikozahedral
simetrili, çift zincirli ve sirküler genoma sahip deoksiribonükleik asit (DNA)
virüsleridir. Papovavirüslerin replikasyonu konak hücre çekirdeğinde
gerçekleşir. İnsan papillomavirüsleri (HPV) papillom ve siğillerle seyreden
epidermal lezyonlara neden olurlar. HPV, serviks kanserinin de en önemli
nedenidir. Epidermal lezyonların tanısında klinik tanı esasken, asetik asitle
boyama, Papanikolaou testi ve polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) tanıda
kullanılan diğer yöntemlerdir. Genital HPV enfeksiyonu aşıyla önlenebilen
hastalıklar arasında yer almaktadır. Polyomavirüslerden JC virüs (JCV) ve BK
virüs (BKV) klinik öneme sahiptir. Her iki virüs de bağışıklığı baskılanmış
bireylerde hastalık yapmaktadır. JCV başta insan immün yetmezlik virüsü ile
enfekte bireylerde progresif multifokal lökoensefalopati (PML) ile
ilişkilendirilmiştir. BKV ise daha çok hematolojik ve solid organ malignitesi
olan hastalarda nefropati, üretral stenoz ve hemorajik sistite neden
olmaktadır. Beyin omurilik sıvısında JCV DNA’nın PZR ile gösterilmesi PML
klinik tanısı için yeterlidir. İdrar ve serumda BKV DNA varlığı serum kreatinin
yüksekliği olan hastalarda BKV ilişkili nefropati klinik tanısı için
yeterlidir. Ancak tanıda altın standart histopatolojik incelemedir. Her iki
enfeksiyonun tedavisi için de esas olan immünsupresyon düzeyinin
azaltılmasıdır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
