Parvoviridae memeli hücrelerini enfekte edebilen bilinen en
küçük DNA virüsleri arasındadır. Virionlar, ikosahedral simetriye sahip
yaklaşık 22 nm çapında zarfsız parçacıklardır. En az beş farklı parvovirüs
türünün insanları enfekte ettiği bilinmektedir. Parvovirus B19 (B19V), en iyi
karakterize edilmiş olanıdır, Erythroparvovirus cinsinin bir üyesi olarak
sınıflandırılmıştır. En az beş farklı parvovirüs türünün insanları enfekte
ettiği bilinmektedir. Parvovirus B19 (B19V), diğer insan virüsleri insan
adeno-ilişkili virüsler (AAV’ler veya Dependoparvovirüsler), insan
bocaparvovirüsü (HBoV), yeni oluşturulan Tetraparvovirus cinsinin bir üyesi
olan insan Parv4 virüsü ve insan protoparvovirüsleridir [İnsan bufavirüsü
(BuV), tusavirüsü (TuV) ve kutavirüsü (CuV)] (2). Parvovirus B19 (B19V) kliniği
en iyi tanımlanmış ve en sık görülen enfeksiyon etkenidir. Viremi sırasında
hastaların solunum salgılarında B19V DNA’nın bulunması, enfeksiyonun genellikle
solunum yoluyla yayıldığını düşündürmektedir ayrıca virüs yakın temasla da
kolaylıkla bulaşabilir. B19V’nin eritroid özgüllüğü virüsün hücresel reseptörü
globozidinin doku dağılımından kaynaklanır, kan grubu P antijeni olarak da
bilinir. P antijeni eritroid progenitörlerde, eritroblastlarda ve megakaryositlerde
bulunur. Ayrıca, transplasental bulaş, muhtemelen vaskülit ve beşinci
hastalığın döküntüsü patogenezinde yer alan viral enfeksiyonun hedefleri
olabilecek endotel hücrelerinde ve fetal miyokardiyal hücrelerde de bulunur.
Eritrositlerde genetik olarak P antijeni olmayan nadir kişiler B19V
enfeksiyonuna dirençlidir. Virüs insanlarda en sık Eritema enfeksiyozum,
artropati, aplastik kriz, fetal enfeksiyon ve kronik B19V enfeksiyonuna neden
olur.
Kitap Adı:
Tıp Fakülteleri Için Mikrobiyoloji Ve İmmünoloji Kitabı
Atıf Sayısı :
