Parvoviridae memeli hücrelerini enfekte edebilen bilinen en küçük DNA virüsleri arasındadır. Virionlar, ikosahedral simetriye sahip yaklaşık 22 nm çapında zarfsız parçacıklardır. En az beş farklı parvovirüs türünün insanları enfekte ettiği bilinmektedir. Parvovirus B19 (B19V), en iyi karakterize edilmiş olanıdır, Erythroparvovirus cinsinin bir üyesi olarak sınıflandırılmıştır. En az beş farklı parvovirüs türünün insanları enfekte ettiği bilinmektedir. Parvovirus B19 (B19V), diğer insan virüsleri insan adeno-ilişkili virüsler (AAV’ler veya Dependoparvovirüsler), insan bocaparvovirüsü (HBoV), yeni oluşturulan Tetraparvovirus cinsinin bir üyesi olan insan Parv4 virüsü ve insan protoparvovirüsleridir [İnsan bufavirüsü (BuV), tusavirüsü (TuV) ve kutavirüsü (CuV)] (2). Parvovirus B19 (B19V) kliniği en iyi tanımlanmış ve en sık görülen enfeksiyon etkenidir. Viremi sırasında hastaların solunum salgılarında B19V DNA’nın bulunması, enfeksiyonun genellikle solunum yoluyla yayıldığını düşündürmektedir ayrıca virüs yakın temasla da kolaylıkla bulaşabilir. B19V’nin eritroid özgüllüğü virüsün hücresel reseptörü globozidinin doku dağılımından kaynaklanır, kan grubu P antijeni olarak da bilinir. P antijeni eritroid progenitörlerde, eritroblastlarda ve megakaryositlerde bulunur. Ayrıca, transplasental bulaş, muhtemelen vaskülit ve beşinci hastalığın döküntüsü patogenezinde yer alan viral enfeksiyonun hedefleri olabilecek endotel hücrelerinde ve fetal miyokardiyal hücrelerde de bulunur. Eritrositlerde genetik olarak P antijeni olmayan nadir kişiler B19V enfeksiyonuna dirençlidir. Virüs insanlarda en sık Eritema enfeksiyozum, artropati, aplastik kriz, fetal enfeksiyon ve kronik B19V enfeksiyonuna neden olur.