Ateş, santral sinir sistemi tarafından kontrol edilen ve
vücut sıcaklığının normal seviyelerinin üzerine çıkmasıyla karakterize
fizyolojik bir tepki olarak tanımlanır. Çocuklarda ateşin en yaygın nedeni
enfeksiyonlar olup, özellikle viral enfeksiyonlar önde gelse de pnömoni, sepsis
ve menenjit gibi ciddi bakteriyel enfeksiyonlar da önemli etyolojik
faktörlerdendir. Ayrıca, ateş inflamatuar hastalıklar ve malignitelerle de
ilişkili olabilir. Ateşin etiyolojisinde, ilaç ateşi, postoperatif ateş ve
transfüzyon reaksiyonları gibi çeşitli faktörler de önemli birer nedendir.
Çocuk yoğun bakım ünitelerinde ateş, sıklıkla görülen ve ciddi hastalıkların ön
belirteci olan bir durum olup kritik hasta çocuklarda ise doğrudan morbidite ve
mortalite ile ilişkilidir. Ateşin ölçüm değeri, kullanılan ölçüm yöntemine
(rektal, aksiller vb.), yaşa, fiziksel ve psikolojik duruma bağlı olarak
değişkenlik gösterir. Yoğun bakım ünitelerinde santral sıcaklık ölçümü için
pulmoner arter kateteri, mesane kateteri ve özofagus kateteri gibi invaziv
yöntemler tercih edilmekte, bu yöntemlerin kullanılamadığı durumlarda ise
rektal veya oral ölçüm yapılmaktadır. Ateşin üst sınırı genellikle 38,3°C
olarak kabul edilir ancak bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda bu eşik daha
düşük olabilir. Ateş, metabolik hızı artırarak kardiyovasküler, solunum ve
santral sinir sistemi gibi organlarda dekompansasyona yol açabilir. Yoğun bakım
ünitelerinde yüksek ateş, morbiditeyi ve mortaliteyi artırmakta, hastanede
kalış süresini uzatmakta ve tedavi maliyetlerini yükseltmektedir. Ayrıca,
travmatik beyin hasarı, pankreatit veya subaraknoid kanama gibi durumlarda da
hastalık seyrinde kötü gidişatla ilişkilendirilmiştir. Bu nedenle, çocuk yoğun
bakım ünitelerinde ateşin kontrol altına alınması ve tedavinin hızlı bir
şekilde başlanması büyük önem taşımaktadır.
Kitap Adı:
Çocukluk Çağında Ateş Ve İlişkili Hastalıklar
Atıf Sayısı :
