Bu makalede, endometriozis hastalığının anatomik dağılımı ve nedenleri incelenmektedir. Endometriozis, endometrial stroma ve glandların rahim dışında odaklanması olarak tanımlanır. Bu odaklar genellikle pelvik bölgede bulunur, ancak vücudun diğer bölgelerinde de görülebilir. Hastalık östrojen bağımlı olduğu için, genellikle üreme çağındaki kadınlarda daha sık görülür. Endometriozis vakalarının çoğu cerrahi sırasında tespit edildiği için, kesin prevalansı belirlemek zordur. Ancak, jinekolojik cerrahi geçiren kadınlarda %1 oranında görüldüğü bilinmektedir. Endometriozisin patogenezi tam olarak anlaşılamamış olsa da, implantasyon teorisi, vasküler veya lenfatik yayılma teorisi ve çölyak metaplazi teorisi gibi çeşitli teoriler öne sürülmüştür. Endometriozis vakaları anatomik olarak endopelvik ve ekstrapelvik olarak sınıflandırılır. Pelvik endometriozis en sık overlerde görülürken, diğer lokalizasyonlar arasında cul-de-sac, ekskavasyo vesikouterina, broad ligamentin arka yaprağı, uterosakral ligamentler, uterus, tubalar, sigmoid kolon ve apendiks yer alır. İmplantasyon teorisi, retrograd menstruasyon yoluyla dökülen endometriumun farklı bölgelere implante olarak endometriozis vakalarını oluşturduğunu öne sürer. Bu teori, pelvik ve peritoneal yüzeylerdeki vakaları açıklamaktadır. Ayrıca, sezaryen sonrası skar endometriozisleri ve epizyotomi hattında görülen endometriozisler de bu teoriyle açıklanabilir. Mullerian anomalilerle birlikte görülme sıklığı, erken menarş ve geç menopozla ilişkili olması ve uzun menstrüel siklusla ilişkili olması, retrograd menstruasyonun bu hastalığın gelişiminde rol oynadığını destekleyen verilerdir.(AI)