Extracorporeal fotokemoterapi (ECP, fotoferez), mononükleer hücrelerin fotoaktive 8-metoksipsoralen (8MOP) ile ex vivo maruz kalmasını ve hastaya yeniden infüzyonunu içeren bir tedavi yöntemidir. ECP, düzenleyici T hücrelerinin toleransının indüksiyonu yoluyla uzun süreli immün modülatör etkilere sahip olması nedeniyle çeşitli hastalıkların tedavisinde etkili olduğu bildirilmiştir. ECP, kutanöz T hücreli lenfoma, otoimmün hastalıklar, graft versus host hastalığı ve organ nakli reddi gibi geniş bir hastalık yelpazesinde etkilidir. ECP tedavisi, düşük yan etki sıklığına sahip olması açısından avantajlıdır, ancak yüksek tedavi maliyetleri ve gereken pratik çabalar nedeniyle ECP daha az tercih edilen bir tedavi yöntemidir. ECP tedavisinin genellikle iyi tolere edildiği ve ciddi yan etkilerin bildirilmediği belirtilmektedir. Prosedür sırasında görülen yan etkiler geçici hipotansiyon, hafif anemi ve/veya trombositopeni olabilir. ECP tedavisi için uygun olmayan hastalar şunlardır: psoralene karşı bilinen duyarlılık, hamilelik, heparine bağlı trombositopeni öyküsü, yetersiz kardiyovasküler fonksiyon ve düşük hematokrit değerleri. ECP, 1988 yılında Edelson ve arkadaşlarının \"Treatment of Cutaneous T-Cell Lymphoma by Extracorporeal Photochemotherapy\" adlı bir makale yayınlamasının ardından ABD Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) tarafından kutanöz T hücreli lenfoma (CTCL) tedavisi için onaylanmıştır. ECP'nin otoimmün hastalıklarda etkinliği, Becherel ve arkadaşlarının erozif oral liken planus'u başarılı bir şekilde tedavi etmesi ve Barr ve Dall'Amico'nun kalp nakli reddini önleme konusundaki etkinliğini göstermesiyle kanıtlanmıştır. ECP'nin orijinal teknikleri Fransız grup tarafından değiştirilmiş ve \"Fransız yöntemi\" olarak adlandırılmıştır. Şu anda ECP tedavilerinde iki yaklaşım kullanılmaktadır: \"in-line\" ve \"off-line\" ECP sistemleri. \"In-line\" sistem, mononükleer hücrelerin ayrılması, UV-A ile 8-MOP fotoaktivasyonu ve hücrelerin yeniden infüzyonunun tamamen entegre ve kapalı bir yöntem olduğu bir sistemdir. Bu teknolojinin en önemli avantajları arasında minimum bakteriyel kontaminasyon riski bulunmaktadır. Sistemin dezavantajları arasında büyük ekstrakorporeal hacmin, ağırlığa ve kırmızı kan hücrelerinin hacim yüzdesine bağlı olması ve düzensiz hücre ışınlaması yer alır. \"Off-line\" sistem ise mononükleer hücrelerin ayrılması, 8-MOP ile fotoaktivasyonu ve hücrelerin yeniden infüzyonunun ayrı aşamalarda gerçekleştiği bir yöntemdir.(AI)