Bu makalede, el ekstansör tendon cerrahisi sonrası rehabilitasyon süreci ele alınmaktadır. El ekstansör tendon yaralanmaları kompleks olabilir ve bu yaralanmalara yanlış yaklaşımlar nedeniyle problemler eşlik edebilir. Ekstansör tendonlar, cildin hemen altında yer aldığı için yaralanmalara daha açıktır. Ayrıca, ekstansör tendonlar fleksör tendonlardan daha incedir ve bu nedenle adezyon riski daha yüksektir. Adezyon, tendonun kalitesiz iyileşmesine, eklemde ekstansiyon kaybına ve çevre dokuda sertleşmeye neden olur.Fleksör tendon yaralanmalarında uygulanan erken kontrollü hareket yaklaşımı, son zamanlarda el ekstansör tendon yaralanmalarında da standart bir rehabilitasyon yaklaşımı haline gelmiştir. Araştırmalar, zon 1, izole el bilek ekstansörleri ve muskulotendinoz bileşkeler hariç diğer tüm zonlardaki yaralanmalarda erken kontrollü hareket yaklaşımlarının iyi tolere edildiğini göstermektedir. İmmobilizasyon protokolleri de benzer sonuçlar doğurabilir. Ancak, tendon gerilim kuvveti düşük olan hastalarda bile dikkatli bir rehabilitasyon uygulandığında nadiren rüptür benzeri sorunlar ortaya çıkar.Özellikle zon 3 ve daha proksimaldeki yaralanmalarda hangi rehabilitasyon protokolünün daha etkili olduğu ve tedaviye ne zaman başlanması gerektiği gibi konularda henüz bir konsensüs oluşmamıştır. Çoğu çalışma, erken hareket protokolünün özellikle zon 5-8 arası yaralanmalarda desteklendiğini göstermektedir. Tendon ve ligamentlerin immobilite sonrası biyokimyasal kayıplara uğradığı ve kontrollü bir strese maruz bırakıldığında tamir sürecinin olumlu etkilendiği gösterilmiştir. Bu nedenle, postoperatif dönemde ilgili tendon ve çevre dokulara erken hareket ve kısmi yüklenme uygulamak iyileşmeyi olumlu yönde etkileyecektir. Erken hareket, tendonun gerilim kuvvetini artırma, yapışıklık oluşumunu engelleme ve tendon hareketini sağlama gibi avantajlara sahiptir. Ancak, hızlı iyileşmeyi desteklediği bilinmesine rağmen, daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.(AI)