Bu metinde, kronik psikiyatrik hastalıkların nöroanatomik temelleri üzerine bir giriş yapılmaktadır. 19. yüzyılda, psikiyatrik hastalıkların işlevsel bozukluklar olduğu düşünülmekteydi çünkü nöropatolojik bir temel bulunamamıştı. Ancak 20. yüzyılda, gelişen nörogörüntüleme yöntemleri sayesinde özellikle kronik psikiyatrik hastalıklarda çeşitli nöroanatomik değişikliklerin olduğu ortaya konuldu. İlk çalışmalar yapısal incelemeleri içerirken, teknolojik gelişmelerle birlikte fonksiyonel görüntüleme yöntemleri kullanılarak beynin farklı bölgeleri arasındaki iletişime dair veriler elde edildi ve işlevsel değişiklikler ortaya konuldu. Şizofreni hastalarının beyinlerinde en tutarlı şekilde saptanan değişiklik, sağlıklı kişilere kıyasla yaygın bir hacim azalmasıdır. Ayrıca şizofreni hastalarında nöral ağlar arasındaki bağlantıların zayıfladığı görülmüştür. Şizofreni belirtileriyle ilişkili olarak anterior singulat bazal ganglion talamakortikal devresinin işlev bozukluğu, iste dorsolateral prefrontal devrenin işlev bozukluğu ve prefrontal, singulat, inferior parietal korteks ve hipokampüsteki kan akımındaki değişiklikler gibi değişiklikler gözlenmiştir. Şizofrenide görülen bu bulguların hastalığın başında mı yoksa hastalık süreci ile mi ortaya çıktığı konusu ise tartışmalıdır.(AI)