Açık kapanış, dişlerin oklüzyonda iken ön dişlerdeki temassızlık ile kendini gösteren bir maloklüzyon türüdür. Bu durum, çenelerin vertikal yönlü anormal büyümeleriyle ilişkilidir. Açık kapanışın etiyolojisi karmaşık olup birden fazla faktörün bir araya gelmesiyle oluşur. Bu faktörler arasında bireyin büyüme ve gelişimine bağlı olarak ortaya çıkan farklılıklar, anormal dil boyutu, burun solunumunun yapılamaması, çevre kas yapısı farklılıkları ve bireyin alışkanlıkları yer alır. Açık kapanışın tedavisi, bireyin yaşına ve büyüme gelişimine bağlı olarak farklılık gösterir. Süt dişlenme döneminde zararlı alışkanlıkların bırakılmasıyla açık kapanışın kendiliğinden düzeleceği için tedavi gereksinimi yoktur. Karışık dişlenme döneminde ise alışkanlık bırakılsa bile düzelme süreci daha uzun ve zordur. Tedavi seçenekleri arasında alışkanlık kırıcı aygıtlar, fonksiyonel tedaviler, oksipital headgear ve vertikal çenelik uygulamaları yer alır. Daimi dentisyona ulaşmış bireylerde ise etiyolojik faktörlerin devam etmesi açık kapanışı daha kompleks hale getirir. Bu nedenle bu dönemdeki açık kapanış maloklüzyonunun tedavisi daha zor olabilir. Maloklüzyonun hangi zeminden geliştiğinin bilinmesi tedavi için önemlidir. Açık kapanışın prevalansı araştırmacıların yöntemlerine bağlı olarak değişmektedir. Kalıtımın açık kapanış gelişiminde önemli bir etkisi olduğu belirtilmektedir. İskeletsel büyüme modeli, açık kapanışın gelişiminde önemli bir rol oynar.(AI)