Bu metinde, yaşamın son dönemlerinde alınan kararların etik boyutları üzerinde durulmaktadır. Yazar, bir BBC makalesinde hekimleri eleştiren ve yaşlılıkta hastaların gereksiz yere uzun süre yaşatıldığına dikkat çeken bir yazıdan bahsetmektedir. Makalede, hastaların evde doğal bir şekilde ölme imkanının kalmadığı ve hastalıklarında mutlaka hastaneye götürüldükleri, burada yoğun bakım ünitelerinde tedavi edildikleri ancak iyileşme sağlanamadığı ve ölüm sürecinin uzatıldığı belirtilmektedir. Yazar, bu durumu eleştirerek hekimleri suçlamakta ve yaşlandığında hastalanırsa yoğun bakım ünitesine götürülmemesini vasiyet etmektedir. Metinde ayrıca, Tithonus mitolojisi üzerinden yaşlanma ve ölümsüzlük kavramlarına da değinilmektedir. Metindeki temel vurgu, yaşamın son dönemlerinde alınan kararların sadece hastaları değil, toplumu da ilgilendirdiği ve yaşam kalitesi kavramının önemli olduğudur. Yoğun bakım ünitelerindeki teknolojik destek sayesinde iyileşme umudu olmayan hastaların uzun süre yaşatılması, hem hastaların hem de hasta yakınlarının yaşam kalitesini etkileyebilmektedir.(AI)
Atıf Sayısı :
