Oyun; çocukların iletişim kurma şekli, oyuncakları ise
kendilerini ifade edebilmek için seçtikleri kelimeleridir. Dolayısıyla
çocukları anlayabilmek ve onlarla konuşabilmek için oyun dillerini bilmek önem
arz etmektedir. Özellikle önleyici veya düzeltici bir terapi çalışmasının
çocuklar özelinde yürütülebilmesi için oyun en önemli araçtır ve bu aracın
kullanılması da oyun terapisi olarak adlandırılmaktadır. Oyun terapisi farklı
kuramsal temellerde, uygulama yöntemleriyle karşımıza çıkmaktadır ve bunlardan
biri de çocuk merkezli oyun terapisidir. Çocuk merkezli oyun terapisinde;
yönlendirmesiz bir terapi süreci yürütülür ve çocukların belirli sınırlar
çerçevesinde oyunu yönetmesine izin verilir. Çocuk merkezli oyun terapisinin
temel becerilerinin ebeveynlere öğretilerek terapist rolünü üstlenmeleri ise
filial terapi olarak adlandırılmaktadır. Filial terapide terapistin kullandığı
temel becerilerin ebeveynlere öğretilmesi ve evlerinde belirledikleri bir oyun
alanında, terapistin yönlendirmesiyle edindikleri oyuncaklarla birlikte
çocuklarıyla kendi oyun seanslarını yürütmelerinin sağlanması esas
alınmaktadır. Çoğunlukla 3-10 yaş grubu çocuklarda etkili olan filial terapi,
6-8 kişilik ebeveyn gruplarıyla ortalama 10-12 haftalık bir süreci kapsamaktadır.
İlk haftalarda ebeveynlerin eğitimiyle başlayan oturumlar, daha sonra evlerinde
çocuklarıyla birlikte yürüttükleri oyun seanslarının değerlendirilmesi ve temel
becerilerin genellenmesiyle sonlandırılmaktadır. Önleyici bir çalışma olarak
yararlanılabilen filial terapi; deprem afeti sonrası çocuklarda ortaya çıkan
psikososyal sorunların çözümü hususunda da yarar sağlamaktadır. İhtiyaç
duyulduğunda yalnızca ebeveynlerle değil bakım verenlerle de yürütülebilen
filial terapi; depremde ebeveynlerini kaybeden çocuklarla çalışılmasını
olanaklı hale getirmektedir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
