Bu bölümde, kekemeliğin duygu, düşünce, tutum ve yaşama etkileri değerlendirilmektedir. Kekemelik, nörogelişimsel bir durum olup, birçok faktörün katkısıyla ortaya çıkar. Genellikle 3-4 yaşlarında başlayan kekemelik, konuşmanın akıcılığında ve ritminde bozulmalarla karakterizedir. Kekemelik, iletişim durumu olarak sosyal etkileşimi ve yaşam kalitesini olumsuz yönde etkileyebilir. İlk yıllarda terapi ile en iyi sonuçların alındığı gözlemlenmiştir. Akıcı olmayan konuşma özellikleri gösteren çocukların çoğu, müdahale olmaksızın akıcı konuşma özelliklerini geri kazanabilir. Ancak, bazı risk faktörleri kekemeliğin kalıcı olma riskini artırır. Bu faktörler arasında erkek cinsiyet, aile üyelerinde devam eden kekemelik durumu ve akıcı olmayan konuşmanın sürekli veya artarak devam etmesi bulunur. Dil ve konuşma terapistleri, bu risk faktörlerini göz önünde bulundurarak danışanlarını ne kadar süreyle takip edeceklerine ve terapiye ne zaman başlayacaklarına karar vermelidir. Değerlendirme süreci, danışanın takip edildiği ve ailenin çocuklarına nasıl yaklaşabilecekleri konusunda bilgilendirildiği aktif bir süreçtir. Kekemeliğin değerlendirilmesinde, Dünya Sağlık Örgütü'nün İşlevsellik, Yetiyitimi ve Sağlığın Uluslararası Sınıflandırması çizelgesinde belirtilen tüm yönlere yönelik kapsamlı bir araştırma yapılmalıdır. Ebeveynlerden alınan bilgiler de önemlidir, çünkü kekemelik erken evrelerde hala önemli olabilir.(AI)