Bu makalede, geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamalarında mevzuatın önemi ve gerekliliği ele alınmaktadır. Sağlık alanında herhangi bir yöntem veya adımın amacından sapmaması ve şeffaflık gibi kriterlere uygun olması gerekmektedir. Devlet, bu şartları belirleyen ve mevzuata uymayı zorunlu kılan otoritedir. Sağlık alanı, istismara açık bir yapıya sahip olduğu için mevzuatla sınırlarının belirlenmesi ve kurallara uyulması önemlidir. Geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamaları ise daha fazla dikkat gerektiren bir alandır çünkü istismar potansiyeli daha yüksektir. Sağlık Bakanlığı, bu alanda gerekli mevzuatı çıkararak sınırları belirginleştirmiştir. Ancak mevzuatın yazılması bile yüzde yüzlük bir garanti sağlayamaz. Bu nedenle ilgili kişi ve kurumların bilgi birikimi, eğitimi, görgüsü ve otoritenin denetimi önemlidir. Bu makalede, mevcut mevzuatın ele alınması ve önemli hususlarda görüşlerin sunulması amaçlanmaktadır. Türkiye'de geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamalarıyla ilgili mevzuatın Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun, Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu ve Sağlık Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşlarının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname gibi kanunlara dayandığı belirtilmektedir. Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü, bu mevzuata dayanarak çeşitli yönetmelikler, kılavuzlar, eğitim standartları ve rehberler çıkarmıştır.(AI)