Anadolu mimarisinde kullanılan çini sanatı, kökenini Selçuklulardan almış ve Osmanlılarla birlikte ağırlıklı olarak Anadolu Türk mimarisinde gelişerek günümüze kadar gelmiştir. Anadolu çinilerinde görülen Selçuklu sanatı, yeni desenler, renkler ve renkler yaratmak için önemli bir dekoratif teknik haline geldi. Çini sanatı Anadolu Selçuklu dönemi mimarisinde büyük gelişme göstermiş, çeşitli teknikler kullanılarak başarılı örnekler ortaya çıkmıştır. Eyvan, Selçuklular döneminde var olan ve daha sonra Osmanlı’ya devredilen mimari yapılardan biridir. İnşaat sürecinin ardından oyma, gravür gibi dekoratif işlemler gerçekleştirildi. İslam öncesi İran sanatı ile İslam sanatının birleşmesiyle Selçuklu Devleti döneminde bambaşka bir mimari üslup ortaya çıktı. Anadolu’nun günümüze ulaşan en önemli anıtsal mimari yapılarının çoğu dini mimari yapılardır. Ve İslam kültürü Anadolu’ya yayılmıştır. Selçuklu döneminde çini mozaik tekniğiyle yapılmış süslemelere sıklıkla rastlanmaktadır. Malatya Ulu Cami, İran Büyük Selçuklu Devleti’nin cami mimari geleneğinin Anadolu’da bilinen tek örneği olup, mozaik ve çini süslemeleri açısından büyük önem taşımaktadır. Eyvanındaki mozaik çini süslemeleriyle ünlüdür. Tamamen geometrik desenlerden oluşmuştur. Bizans mimarisini süsleyen girift mozaikler ve freskler, Türk sanatında yerini çinilere bırakmıştır. Mimari üsluplarla uyum içinde gelişen çini sanatı, Selçuklularla birlikte Anadolu’ya da girmiş, pek çok tekniğin sergilendiği, dikkat çekici bir incelikle gelişmiştir. İran›daki Uygur, Gazneli, Karahanlı ve Büyük Selçuklu gibi önde gelen Türk devletleri İslam mimarisinde çininin ilk gelişimine öncülük etmiştir.