DM, tüm kardiyovasküler
hastalıklar (KVH) için bağımsız risk faktörü olarak kabul edilmektedir ve DM
mevcut hastalarda ilgili hastalıkların prognozu da daha kötü seyretmektedir. Glisemik
kontrolün sağlanması, mikro ve makrovasküler komplikasyonları azaltır. Tip 2 DM
tanısı olan hastaların hipoglisemi ve hiperglisemiden korunması, glisemik
variabilite (GV- glisemik değişkenlik) açısından önem arz eder. Diyabet kalp
yetmezliği sebebiyle hastanede yatış riskini, hastane kalma süresini,
mortaliteyi artırır. Diyabetik hastalarda cerrahi işlemler, diyabeti
olmayanlara göre daha çok uygulanmaktadır. Opere olacakların yaklaşık %25’ini
diyabetli hastalar oluşturmaktadır. Diyabetli hastalarda cerrahi girişimlerin
riski daha fazladır. Diyabetliler, diyabetik olmayanlara göre daha fazla
morbidite, hastanede kalış süresi ve %50 daha fazla mortalite oranına sahiptir.
Hemşirelerin diyabetik hastalarını izlerken komplikasyonların erken belirtileri
yönünden uyanık olmaları bakım ve eğitim planlamalarını da bu şekilde
yapmalıdır. Hem hipoglisemiden hem de glisemik variabilitenin olmaması için
hastaya verilecek SC insülin tedavisi ya da insülin infüzyon tedavisiyle yakın
kan şekeri takibi yapmakla hastayı normoglisemik düzeyde veya öglisemik düzeyde
tutmak hemşirenin en önemli katkı sağlayacağı durumlardan birisidir.
Dolayısıyla morbidite ve mortalite azalttığına göre diyabetik bir hastada
hemşirelik bakımı son derece önemlidir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
