İklim herhangi bir yerde ya da bölgede uzun zaman
periyodunda hava koşullarında gözlemlenen ortalama durum olarak
tanımlanmaktadır. Bir yerin matematik ve özel konumu ile ilişkili faktörlere
bağlı olarak farklı iklim tipleri ve farklı iklim bölgeleri oluşabilmektedir.
İklim bölgelerinin alansal yayılımının, sınırlarının ve birbirinden ayıran
özelliklerinin bilinmesi, beraberinde bazı sınıflandırma yöntemlerinin de
geliştirilmesini zorunlu kılmıştır. Modern iklim sınıflandırması yaklaşımlarında
genetik ve ampirik yöntemler ön plana çıkmaktadır. Genetik yöntem iklim
bölgesini oluşturan faktörleri (hava kütleleri) dikkate alırken, ampirik
sınıflandırma ise sıcaklık ve yağış gibi meteorolojik değişkenlerin uzun süreli
gözlemlerini esas alır. Türkiye’de ilk iklim sınıflandırma çalışmalarında Erinç
indisi, Aydeniz indisi, De Martonne ve Thornthwaite indisi esas alınırken, daha
sonraki dönemlerde Köppen ve Köppen’in farklı versiyonları olan Köppen-Geiger
ve Köppen Threwartha sınıflandırma yöntemleri ön plana çıkmıştır. Karasal
İklim, Akdeniz iklimi, Karadeniz İklimi ve Marmara Geçiş İklimi Türkiye’de
görülen başlıca ana iklim tipleridir. Küresel ölçekte ise enlem, okyanuslara
yakınlık, atmosferik sirkülasyonlar, okyanus akıntıları ve deniz seviyesinden
yükseklik gibi faktörlere bağlı olarak Ekvatoral, Tropikal, Ilıman ve Arktik
ana iklim bölgeleri ortaya çıkmıştır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
