Paravalvüler kaçaklar, protez kapakların dikiş halkasıyla çevre dokular arasında meydana gelen kaçaklardır. Bu kaçaklar, protez kapak replasmanı sonrası takiplerde sıkça görülmektedir. Mitral pozisyonunda daha sık ortaya çıkan paravalvüler kaçaklar, aort pozisyonundakilere göre daha semptomatik olabilir. Paravalvüler kaçakların oluşumunda etkili olan risk faktörleri arasında anulus dokusunun frajil veya kalsifik olması, bağ dokusu hastalıkları, endokardit nedeniyle protez kapak replasmanı yapılmış olması ve devamlı dikiş tekniği kullanılması yer almaktadır. Paravalvüler kaçaklar genellikle sessiz seyrederken, bazı hastalarda enfektif endokardit, kalp yetersizliği ve/veya derin hemolitik anemi gibi komplikasyonlar ortaya çıkabilir. Semptomatik hastalarda cerrahi tedavi, kaçağın primer tamiri veya yeni protez kapak replasmanı olarak tercih edilmektedir. Ancak perkütan yöntemler de cerrahi tedaviye alternatif olarak kullanılabilmektedir. Cerrahi tedavi sırasında, kapak ve çevre dokular detaylı bir şekilde değerlendirilmekte ve kaçak olan bölgenin durumuna göre tedavi planı belirlenmektedir. Geniş doku destrüksiyonu, enfektif endokardit bulguları, geniş veya multipl paravalvüler kaçaklar varsa, protez kapak çıkarılıp yeni bir kapak implante edilmesi daha uygun olabilir. Cerrahi tedavide kapak seçimi, hastanın yaş ve klinik durumu göz önünde bulundurularak yapılır. Primer tamir yapılacaksa, çevre dokudan geniş alınan ve yeterli sayıda plejitli dikişler kullanılmaktadır. Cerrahi tedavi yönteminin belirlenmesi, sonucun altta yatan nedene ve doku frajilitesine bağlı olarak değişmektedir.(AI)