Göç, bireyin kendi isteği doğrultusunda ya da iradesi dışında gerçekleşebilen bir yer değiştirme sürecidir ve ekonomik, siyasi, sosyo-kültürel ve diğer çeşitli faktörlerin etkisiyle ortaya çıkmaktadır. Göç eden bireyler, dil yetersizliği, bilgi eksikliği, sosyal güvenceden yoksunluk, dışlanma ve sağlık hizmetlerine yönelik algı ve inanışlar gibi birçok etken nedeniyle sağlık hizmetlerine erişimde zorluklarla karşılaşmaktadır. Göç süreci, bireylerin yaşam koşulları ve beslenme alışkanlıklarında önemli değişikliklere yol açmaktadır. Bu değişimler, özellikle göç edilen bölgenin koşullarına bağlı olarak farklılık göstermektedir. Kırsal alanlardan kentlere yapılan göçlerde, sağlıklı besinlere erişimde yaşanan güçlükler bireylerin daha ucuz ve karbonhidrat ağırlıklı gıdalarla beslenmesine neden olabilmektedir. Bu durum bireylerde beden kitle indeksinin artmasına ve buna bağlı olarak kronik hastalıklara yakalanma riskinin yükselmesine sebep olmaktadır. Zorunlu göç durumlarında yasal, ekonomik ve sosyal kısıtlamalar, besin güvencesizliği ve malnütrisyon gibi sorunlara yol açabilmektedir. Her iki durumda da bireylerin fiziksel ve psikolojik sağlığı olumsuz etkilenmektedir. Bu durum, halk sağlığı açısından öncelikli ele alınması gereken temel konular arasında yer almaktadır. Toplum sağlığını koruma ve geliştirme amacıyla, göçmenlerin sağlık konusunda farkındalıklarının artırılması, bulaşıcı hastalıkların yönetiminin etkin bir şekilde sürdürülmesi ve sağlık hizmetlerinin sürdürülebilirliği büyük önem taşımaktadır. Bu bağlamda, göçmenlerin sağlık durumlarını iyileştirmeye yönelik müdahaleler, toplum sağlığının geliştirilmesi ve eşitsizliklerin azaltılması adına stratejik bir gereklilik olarak ele alınmalıdır.