Pelvik travmalar, yüksek enerjili kazalar sonucunda meydana gelen ciddi yaralanmalardır ve genellikle motorlu taşıt kazaları, yüksekten düşmeler gibi büyük travmalarla ilişkilidir. Pelvik yaralanmalar sadece kemik yapıları değil, aynı zamanda damarlar, sinirler ve organlar gibi birçok yapıyı etkileyebilir. Özellikle büyük damar yaralanmaları, bu travmaların ölüm oranlarını artıran önemli bir faktördür. Tanı ve tedavide erken müdahale ve multidisipliner yaklaşım hastaların hayatta kalma oranını artırır. Pelvik kırıklar, stabil ve instabil olarak sınıflandırılır ve bu sınıflandırma, tedavi yaklaşımını belirler. Stabil kırıklar genellikle konservatif yöntemlerle yönetilirken, instabil kırıklar cerrahi müdahale gerektirir. Pelvik travmaların tanısında fiziksel muayene ve radyolojik görüntüleme yöntemleri kritik öneme sahiptir. Tedavide pelvik binder (kemer), cerrahi stabilizasyon yöntemleri, anjiyografi ve embolizasyon gibi yaklaşımlar kullanılır. Hemodinamik olarak stabil olmayan hastalarda, hızlı kanama kontrolü ve resüsitasyon esastır. Sıvı resüsitasyonu ve kan transfüzyonu da kritik müdahaleler arasındadır. Ayrıca, pelvik travmalı hastalarda farmakolojik tedavi, ağrı yönetimi ve venöz tromboemboli profilaksisi büyük önem taşır. Pelvik travmaların yönetimi multidisipliner bir yaklaşım gerektirir ve erken cerrahi müdahale ile prognoz iyileştirilebilir. Bununla birlikte, uzun vadede hastalarda mobilite kısıtlılıkları, kronik ağrı, cinsel işlev bozuklukları ve üriner-bağırsak fonksiyon bozuklukları gibi komplikasyonlar görülebilmektedir.