Üst ekstremite; omuzdan başlayıp parmak ucuna kadar devam eden kas, kemik, ligament ve nörovasküler yapıların bir araya gelmesiyle oluşur. Bu yapılarda meydana gelebilecek kırıklar, çıkıklar, yumuşak doku yaralanmaları büyük öneme sahiptir ve aynı hassasiyet ile hasta yönetimi yapılmalıdır. Üst ekstremite ve gövde arasında tek gerçek eklem sternoklavikular eklemdir. Çocuklarda en sık 1/3 medial klavikula kırıkları görülmektedir. Skapula gövde ile eklem yapmaz, çevreleyen kaslar ile gövdeye bağlanır. Teres minör, supraspinatus, infraspinatus ve subscapularis kasları rotator kılıfı meydana getirip, glenohumeral eklemi desteklemektedir. Dirsek eklemini humerus, radius ve ulna bir araya gelerek oluşturmaktadır. Kemik yapıların izole kırıkları veya kırıklı-çıkıklar bir arada görülebilir. Açılanma ve kayma olması tedavi planında önemlidir. Nörovasküler yapılar ile komşuluğu olması sebebi ile hasta muayenesi ve görüntülemelerin değerlendirilmesinde dikkatli olunmalıdır. El bileği yaralanmaları sık olarak görülmektedir. Yıllık acil servise başvuran hastaların % 2,5’ini el bileği yaralanmaları oluşturur. El bileği olarak tanımlanan bölge radius distali, ulna-karpometakarpal eklemler arasındaki alan olup, sekiz tane karpal kemik, radius distali, ulnanın yapmış olduğu eklemlerle oluşan bir yapıdır. Tanı koymak zordur ve çoğunlukla yaralanmalar zamanında teşhis ve tedavi edilmezse sakatlıklara neden olabilir. Konservatif yada cerrahi tedavi gerektirebilmektedir. El karmaşık fonksiyonları olan işlevsellik olarak benzersiz bir organdır. Aşırı hareket yeteneği olan hassasiyet, güç ve his ile birleşir, ifade ve icra etmek için kullanılır. Elin fonksiyonları hastalık, yaralanma, enfeksiyon ve inflamasyon sonucu bozulabilir. Normal fonksiyonlarını korumak, zamanında ve etkili tedavi için, görev yapan kasları, tendonları, sinirleri, vasküler yapıları el ve el bileğinin anatomisinin iyi bilinmesi gerekir.