Bu bölümde, Osmanlı İmparatorluğu'nda sosyal dayanışmanın önemli bir unsuru olan imaretlerin (aşevleri) kökeni, işleyişi ve mimari özellikleri incelenmiştir. Osmanlı imaretleri, 14. yüzyılın ilk yarısından itibaren külliyelerin bir parçası olarak inşa edilen ve halka ücretsiz yemek dağıtan sosyal yardımlaşma kurumlarıdır. İmaretler; cami, medrese, darüşşifa, hamam gibi yapılarla bütünleşmiş komplekslerin içinde yer almış ve toplumun ihtiyaç sahiplerine günde iki öğün yemek sağlamıştır. İmaretlerde hazırlanan yemekler genellikle etli çorbalar ve "fodla" adı verilen ekmekle sunulmuştur. Vakıf sistemiyle finanse edilen bu yapılar, medrese öğrencileri, fakirler, yolcular ve külliye çalışanlarına hizmet vermiştir. Mutfak, yemek salonu (mekel), fırın, kiler ve ambar gibi bölümlerden oluşan imaretler, mimari açıdan sade ama işlevsel yapılar olmuştur. İmaretler, Osmanlı toplumunda yalnızca hayırseverlik anlayışını değil, aynı zamanda sosyal bütünleşmeyi ve dayanışmayı da temsil etmiştir. Evliya Çelebi gibi gezginler tarafından övgüyle bahsedilen bu yapılar, Osmanlı'nın sosyal politikalarının önemli bir parçasını oluşturmuştur.
Kitap Adı:
Osmanlı Sanatı Ve Mimarisi
Atıf Sayısı :
