Enfeksiyon hastalıklarının tedavisinde etken mikroorganizmanın hangi antibiyotiklere
duyarlı veya dirençli olduğunun belirlenmesi amacıyla yapılan testler
antibiyotik duyarlılık testleri veya antibiyogram olarak adlandırılırlar. Bu
testler disk difüzyon yöntemi, dilüsyon yöntemi ve antibiyotik şerit testi
olmak üzere üç farklı şekilde yapılabilir. Disk difüzyon yönteminde,
antibiyotik diskten katı besiyerinin yüzeyine difüze olarak besiyerine ekilmiş
olan bakteriye etki eder ve inkübasyon sonrası meydana gelen inhibisyon zonları
ölçülerek bakteriler duyarlı, doza bağımlı duyarlı veya dirençli olarak tespit
edilir. Dilüsyon yönteminde, besiyerindeki mikroorganizma antibiyotiğin
gittikçe azalan konsantrasyonları ile temas ettirilir ve uygun sıcaklıkta
belirli bir süre inkübe edildikten sonra üremenin engellendiği en düşük
antibiyotik konsantrasyonu saptanır. Antibiyotik şerit testi ise, disk difüzyon
ve dilüsyon testlerinin bazı özelliklerini taşıyan bir testtir ve bu yöntemde
üzerinde gittikçe azalan konsantrasyonlarda antibiyotik çözeltisi emdirilmiş
olan antibiyotik şeritlerinin katı besiyerine uygulanması ve hangi
konsantrasyondan itibaren bakteri üremesinin durduğu tespit edilir. Bazı
enfeksiyonların tedavisinde ise tek antibiyotik kullanmak yeterli olmaz ve
birden çok antibiyotik kullanmak gerekebilir. Bu şekilde birden fazla sayıda
antimikrobiyalin eşzamanlı olarak kullanılması ile yapılan tedaviye kombinasyon
tedavisi denir. Kombinasyon tedavisi sonucunda sinerjist, additif ve antagonist
olarak adlandırılan üç farklı etki ortaya çıkabilmektedir. Bu etkiler de
antibiyotik kombinasyon testleri ile tespit edilir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
