Gestasyonel hipertansiyon, gebeliğin 20. haftasından sonra ve daha önce hipertansiyon hikayesi olmayan bir gebede tespit edilen hipertansiyon durumudur. Bu durumda, en az dört saatlik aralıklarla yapılan iki ölçümde sistolik kan basıncı 140 mmHg ve/veya diyastolik kan basıncı 90 mmHg veya daha yüksekse hipertansiyon tanısı konulur. Ciddi gestasyonel hipertansiyon ise sistolik arteriyel basıncın 160 mmHg ve/veya diyastolik arteriyel basıncın 110 mmHg veya daha yüksek olduğu durumları ifade eder. Ciddi gestasyonel hipertansiyon vakalarında, hipertansiyon tanısının konulması için gereken ikinci ölçüm, dakikalar içinde yapılmalıdır. Gestasyonel hipertansiyon prevalansı nullipar gebelerde %6-17, multipar gebelerde ise %2-4'tür. Risk faktörleri arasında yaş, önceki gebeliklerde preeklampsi öyküsü veya aile öyküsü, obezite, nulliparite, çoğul gebelik, kronik kardiyovasküler hastalıklar, otoimmün hastalıklar, renal hastalıklar ve hormonal hastalıklar yer alır. Gestasyonel hipertansiyonun ayırıcı tanısında preeklampsi ve kronik hipertansiyon mutlaka akılda tutulmalıdır. Gestasyonel hipertansiyon bir ön tanıdır ve kesin tanı koymak için postpartum 12. haftaya kadar olgunun takibi gerekmektedir. Bu süreçte özellikle 34. gebelik haftasından önce gestasyonel hipertansiyon tanısı alan veya artmış serum ürik asit düzeyine veya 24 saatlik kan basınç monitörizasyonunda ortalama sistolik basınç >135 mmHg olan olguların %10-50'si 1-5 hafta içinde preeklampsi/eklampsi bulgularını ortaya çıkaracaktır.(AI)