Bu bölümde, çocuk ve ergenlerde psikiyatrik acillerin tanımı ve temel yaklaşımı ele alınmaktadır. Psikiyatrik aciller, çocuğun veya ergenin güvenliğini veya sağlığını tehlikeye sokan durumları ve uzman yardımı gerektiren aşırı sıkıntı hallerini içermektedir. Bu aciller genellikle genel tıbbi veya pediatrik acil servislere başvuru şeklinde ortaya çıkmaktadır. Bu yaklaşımda, tanı koymak veya hastayı gelişimsel olarak anlamak yerine, güvenlik önlemleri ve belirtilerin yatıştırılması ön planda tutulmaktadır. Tedavi hedefleri daha çok nörodavranışsal alana yöneliktir ve acil yaklaşım sırasında risk ve takip süreci de değerlendirilmektedir. Acil tedavi tek başına yeterli olmayıp, uzun vadeli çözümler için daha ayrıntılı bir inceleme gerekmektedir. Acil şartlarda başlanan tedavinin beklenmeyen komplikasyonları veya yapılan düzenlemelerdeki olası hataları değerlendirmek için uygun bir plan yapmak önemlidir. Acil başvuru nedenleri arasında akut problemler, kronik bozulmalar, gelişimsel bozukluklarla ilişkili davranışsal alevlenmeler, yeme bozuklukları, deliryum, intoksikasyonlar, psikotrop ilaç yan etkileri, madde veya alkol bağımlılığı komplikasyonları, psikosomatik veya konversif tablolar, istismar veya ihmal gibi durumlar yer almaktadır. Acil başvuru nedenleri yaşlara göre değişebilmektedir ve çocukların acile başvuru sıklığı akademik takvime göre değişkenlik gösterebilmektedir. Acil yaklaşımda hastanın dengesinin tekrar kurulabilmesi için psikiyatrik olanaklar tanımlanmalıdır. Güvenli çevre, psikoeğitim, psikofarmakolojik müdahaleler, psikoterapi ve aile destek hizmetleri acil serviste başvurulan temel olanaklardır. Değerlendirme ve yaklaşımda hastanın ve çevresindekilerin güvenliği önemlidir ve değerlendirme testleri, prosedürler ve müdahaleler etkili ve yararlı olmalıdır.(AI)