Forenziği diş hekimliği (forenziği odontoloji) adli bilimlerin önemli bir parçasıdır ve diş hekimliğinin bir dalıdır. Bu dal, bireylerin diş bulgularına dayalı dental kanıtların değerlendirilmesi, kimlik, yaş ve cinsiyet durumunun belirlenmesi ve diş hekimlerinin yasal sorumluluklarının adli vakalarda adaletin sağlanmasına yardımcı olur. Bu bilimin ana çalışma alanları, özellikle çene, diş ve oral yumuşak dokularla ilgili yaralanmaların tanısal ve terapötik muayene ve değerlendirmesi yoluyla bireylerin zararlarının belirlenmesi, suç soruşturmalarında ve/veya toplu felaketlerde yaygın olan ısırık izlerinin tespit edilmesi, incelenmesi ve değerlendirilmesidir. Bugün, göç dalgaları, uçak kazaları, yangınlar, depremler ve sel gibi toplu felaketler veya ülkemizde özellikle kırsal alanlarda sağlıklı doğum ve nüfus kayıtlarının olmaması durumunda, bireylerin tanımlanması son derece önemlidir. Özellikle adli tıp uygulamalarında diş hekimlerinin, suç sorumluluğu, yasal yetkinlik, eylemin yasal anlamını ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneği, askere alma, istihdam, evlilik, emeklilik gibi durumlarda önemli sorumlulukları vardır. Bu amaçla, ante-mortem (ölüm öncesi) ve post-mortem (ölüm sonrası) kayıtlar kullanılarak odontolojik belirleme denemeleri yapılır. Radyografik temele dayalı tanımlama ilk kez 1921 yılında Schuller tarafından kullanılmıştır ve frontal sinüslerin bireysel olduğunu göstermiştir. Çene ve dişler, yanma, fiziksel, kimyasal ve mekanik etkilere karşı dirençli oldukları için dental tanımlama için güvenilir bir yöntem olarak kullanılabilir. Ayrıca, diş tedavileri bireyler arasında farklılıklar gösterdiği için rutin dental radyografiler aracılığıyla bile tanımlama mümkün olmaktadır. Adli diş hekimliği muayenelerinde bir radyografinin kullanılabilmesi için yoğunluk, detay ve kontrastın ideal olması gerekmektedir; mine-çimento sınırı, pulpa boşluğu, apeks konturları izlenmelidir; ve restorasyonlar ayırt edilmelidir. Diş tanımlamasında ante-mortem ve post-mortem radyografiler aşağıdaki gibi değerlendirilir; 1) Ölüm öncesi radyografiler tür, radyografik kalite ve edinim zamanı açısından incelenir. 2) Ceset veya cesetten kalan parçalar incelenir ve aynı özelliklere (projeksiyon geometrisi, ışınlama süreleri) sahip ölüm öncesi koşullarla radyografiler çekilir. 3) Radyografiler, ölüm öncesi ve ölüm sonrası dönemlere ait olduklarını gösteren mekanizmalara yerleştirilir. 4) Radyografiler, uyumluluğu ortaya çıkarmak için incelenir.(AI)