Bu bölümde, açlık-tokluk mekanizmasına etki eden oreksijenik ve anoreksijenik peptitlerin incelenmesi yapılmıştır. Açlık, besin alma ihtiyacı duyma durumu iken, tokluk ise besin alımının sonlandırılmasıdır. İştah ise besin alımını düzenleyen ve merkezi ve periferik sinyaller tarafından kontrol edilen bir süreçtir. Beyin, yeme davranışını koordine etmek için biyokimyasal sinyaller kullanır. Hipotalamus ve beyin sapı enerji homeostazında önemli bir rol oynar. Hipotalamusta bulunan çekirdekler, tokluk ve açlık merkezi olarak işlev görür. Arkuat çekirdek ise özellikle iştah düzenlemesinde önemli bir rol oynar. Sindirim sistemi hormonları ve yağ dokusundan salınan hormonlar da besin alımı ve enerji homeostazında etkilidir. Bu hormonlar, vagus siniri yoluyla ve beyinde enerji homeostazının kontrolünden sorumlu olan bölgeler üzerinde etkili olarak besin alımını düzenler. Ghrelin, nöropeptit Y (NPY), agouti ilişkili peptit (AgRP), melanin konsantre edici hormon (MCH) gibi peptitler oreksijenik etki gösterirken, leptin, insülin, glukagon benzeri peptit-1 (GLP-1) gibi peptitler anoreksijenik etki gösterir. Bu peptitlerin etkisiyle besin alımı düzenlenir ve açlık-tokluk hissi oluşur. Ghrelin, özellikle sistemik metabolizmayı düzenleyerek besin alımını, vücut ağırlığını, yağ dokusunu ve glikoz metabolizmasını etkiler. Ayrıca ghrelinin birçok merkezi ve periferik etkisi bulunmaktadır. Ghrelinin etkileri arasında bağırsak hareketliliğini ve mide asidi salgılanmasını uyarır, iştahı ve besin alımını arttırır, glukoz metabolizmasını düzenler, inflamasyonu azaltır ve kardiyovasküler fonksiyonları iyileştirir.(AI)