Bu bölümde, obstrüktif uyku apne sendromunun patofizyolojisi incelenmektedir. Solunum, atmosferdeki oksijenin kana geçmesi ve karbondioksitin atmosfere verilmesi sürecidir. Solunum yolları alt ve üst olmak üzere ikiye ayrılır. Üst solunum yolları burun, farenks ve larenksten oluşurken, alt solunum yolları trakea, bronş, bronşiol ve alveollerden oluşur. Obstrüktif uyku apne sendromu, dispne, horlama, uykululuk hali, tanıklı apne ve uyku bölünmeleri gibi belirtilerle kendini gösterir. Bu sendrom, uyku sırasında farengeal bölgedeki kollapstan kaynaklanır. Üst solunum yollarında kollabe olan anatomik bölgenin genellikle velofarengeal/retropalatal bölge olduğu görülmektedir. Bunun yanı sıra maksiler ve mandibular anatomik farklılıklar da obstrüksiyona neden olabilir. Üst solunum yollarının açıklığı, farenks kasları ve negatif intralüminal basınç ile sağlanır. Obstrüktif uyku apne sendromunda farenks kaslarının dilatasyon özelliği azalır ve uyku sırasında negatif lümen içi basınç artar. Üst hava yollarını çevreleyen yumuşak anatomik yapılar, uyku sırasında hava yollarında daralmaya neden olur. Ayrıca, üst solunum yolu anatomisinin dar olması, tonsiller hipertrofi, nasal polipler, septal deviasyon, konka ve adenoid hipertrofisi, çene ve dil anomalilikleri gibi faktörler de obstrüktif uyku apne sendromunun patogenezinde rol oynar. Bu sendromun fizyopatolojisi oldukça karmaşıktır ve üst hava yolunun anormal anatomisi, farenks kaslarının anormal sinir kontrolü gibi etkenler etkilidir.(AI)